Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας ;

Τον τελευταίο καιρό περνάω μια περίοδο θλίψης και μαυρίλας. Για να προλάβω τους κακόπιστους, να ξεκαθαρίσω πως αναγνωρίζω και δέχομαι απόλυτα πως κάτι τέτοιο αποτελεί σαφέστατα προνόμιο αυτών που έχουν ήδη λυμένα τα προβλήματα επιβίωσης. Διότι αν έπρεπε να έχω δυο δουλειές και να δουλεύω 15 ώρες την ημέρα προφανώς και δεν θα είχα χρόνο να "μελαγχολήσω" και να συλλογιστώ για την ζωή. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γιαυτό και πάμε παρακάτω.
Ανήκω στην γενιά που μεγάλωσε με τον μύθο της "ελεύθερης" ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Η "τέταρτη" εξουσία και ένα σωρό βαρύγδουπες παπαριές. Το "ελεύθερη" είναι μια ενδιαφέρουσα επιλογή όρου που να δηλώνει αντίθεση στα μέχρι τότε υπάρχοντα κρατικά μέσα. Χωρίς να είμαι γλωσσολόγος, θα φανταζόμουνα ότι ο πιο περιεκτικός και κατάλληλος για την περίσταση όρος θα ήταν το "ιδιωτική" ραδιοφωνία τηλεόραση και το οποίο όντος εμφανίστηκε αργότερα όταν ήταν ήδη αργά και αφού το "ελεύθερη" είχε χαραχτεί βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο.
Πρόσφατα μου θύμισε ένας φίλος τον Πουλάκη και το πως σχεδόν ένας ολόκληρος λαός θεωρούσε απίστευτα αστείο το ότι ένας άνθρωπος κούναγε τα χέρια του πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά (το ότι αυτό ήταν διερμηνεία για τους ανθρώπους με προβλήματα ακοής όχι μόνο δεν επηρέαζε τον κόσμο αλλά μάλιστα το έκανε και λίγο πιο αστείο). Η χρήση του ονόματός του αποτελούσε συνηθισμένη και βαριά προσβολή στα σχολικά προαύλια. Την ίδια στιγμή, ο ίδιος περήφανος λαός, παρακολουθούσε με δέος, χωρίς να βρίσκει κάτι το γελοίο δηλώσεις ανθρώπων σαν τον Πασβαντίδη.
Το τι επακολούθησε μετά την "απελευθέρωση" των συχνοτήτων, λίγο πολύ το γνωρίζουμε και το νιώσαμε στο πετσί μας.
Η αθλιότητα τους είναι πολιτική, ηθική, αισθητική με λίγα λόγια ανεξάντλητη και σ' όλα τα επίπεδα. Κάτι που δεν έχω ακούσει όμως μέχρι τώρα και το οποίο όχι μόνο με ενοχλεί προσωπικά αλλά και το θεωρώ εν δυνάμει ποινικά διώξιμο είναι η τυραννία της άχρηστης πληροφορίας. Ο εγκέφαλος έχει έναν συγκεκριμένο και "περατό" χώρο αποθήκευσης πληροφοριών (βεβαίως γίνεται κάτι σαν ανακύκλωση, όπου νέες πληροφορίες αντικαθιστούν παλαιότερες χωρίς όμως το άτομο να έχει την δυνατότητα επιλογής για το ποιες πληροφορίες θα "πεταχτούν"). Η χωρητικότητά του συνεπώς αποτελεί πολύτιμο αγαθό. Εξαιτίας αυτών των ανθρώπων λοιπόν, μέσα σε αυτόν τον τόσο προσωπικό και πολύτιμο χώρο έχουν κάνει κατάληψη απλώνοντας την αρίδα τους και γαμώντας μου τελείως την όλη διαρρύθμιση άτομα όπως η Πάρις Χίλτον, γεγονότα σαν την κυκλοφορία του νέου δίσκου από κάποιο σουξεδιάρικο τσόλι. Μην πεταχτεί κάνας παπάρας και πει πως αν θέλω μπορώ να τα αποφύγω γιατί εκεί ακριβώς έγκειται το πρόβλημα. Δεν μπορώ. Μέσω ενός δημόσιου αγαθού όπως είναι οι συχνότητες, μεταδίδονται με συγκλονιστική περιοδικότητα και σε τρομακτικές ποσότητες, αντικειμενικά άχρηστες πληροφορίες, ποσοστό των οποίων καταλήγει τελικά και στον εγκέφαλό μου. Να ξεκαθαρίσω και πάλι πως το πρόβλημα μου δεν είναι το προσωπικό γούστο. Δεν έχει να κάνει με το τι ενδιαφέρει εμένα προσωπικά. Έχει να κάνει με πράγματα τα οποία αντικειμενικά δεν έχουν καμία αξία. Αν η δικαιοσύνη μπορεί να προφυλακίσει ανθρώπους, με 8 σελίδες κατηγοριών, για πυροβολισμούς μέρα μεσημέρι στην καρδιά της Αθήνας από κάποιον που φοράει σομπρέρο και σαγιονάρες (βλ. υπόθεση Σειρηνίδη) τότε σίγουρα ηθικά και πιστεύω και νομικά θα έπρεπε να μπορώ να κινήσω διαδικασίες για να καταδικαστούν (ή έστω να τους απαγγελθούν κατηγορίες από τον ανακριτή και ας αποφασίσει η δικαιοσύνη μετά) οι ιδιοκτήτες των καναλιών, οι αρχισυντάκτες τους, οι δημοσιογράφοι και παρεμφερή φερόμενα ως ανθρωποειδή για παρακώλυση εγκεφαλικών συγκοινωνιών, κατάληψη μνήμης, προσβολή εγκεφαλικής αιδούς, σύσταση και συμμορία, διακίνηση ναρκωτικών πληροφοριών, προσβολή κοινής λογικής, διασπορά ψευδών ειδήσεων και άλλα πολλά.
Ο θεσμικός τους ρόλος, αυτός δηλαδή του ελέγχου της εξουσίας είναι πάρα πολύ σημαντικός (ίσως να μπορεί να σταθεί το προσβολή εθνικών συμβόλων ;) για να επιτρέπεται σε αμόρφωτα, έμμισθα ανθρωπάρια να παίζουν μαζί του.
Δεν οραματίζομαι κάποια ακόμα αρχή η οποία θα αποφασίζει τι αξίζει να μεταδοθεί και τι όχι.
Ποιος θα μου επιστρέψει εμένα ρε λεβέντες τα εγκεφαλικά κύτταρα που περιέχουν για παράδειγμα την Πάρις Χίλτον και τα οποία δεν αναγνωρίζω πλέον ως δικά μου ; Ποιος θα με αποζημιώσει για την απώλεια της πληροφορίας δικής μου επιλογής που θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση αυτή ;



Υ.Γ. : Καλές οι αναλύσεις, αλλά σαν την πούτσα στα βαζέλια δεν είναι τίπτις. Στην φωτό, ο σύνδεσμος ορίτζιναλ Καΐρου εισβάλλεί στον αγωνιστικό χώρο για να διαμαρτυρήθει για τα γεγονότα στην Αίγυπτο και αν κάτσει να τραβήξει και καμιά κλωτσιά στους ανεπρόκοπους και αχαΐρευτους παιχταράδες μας.